
آلزایمر (قسمت چهارم)
آیا راهی برای درمان آلزایمر وجود دارد؟
اگر علایم هشدار غیرطبیعی و تكرارشونده در فرد دیده شود، حتما باید اقدامهای تشخیصی انجام بگیرد. اولین و سادهترین كار هم انجام تست حافظه به وسیله مشاور و روانشناس است.
در صورت تشخیص احتمالی، بیمار برای بررسیهای بیشتر به پزشك متخصص ارجاع داده میشود و اقدامهای تشخیصی مانند سیتیاسكن، امآرآی، نوار مغزی، آزمایش مایع نخاع و… برای فرد مشکوک به ابتلا انجام میگیرد.

آیا راهی برای درمان آلزایمر وجود دارد؟
اگرچه هنوز درمان قطعی برای این بیماری پیدا نشده، اما پیشرفتهای زیادی برای كنترل آن دیده میشود. درمان های دارویی نسبت به نوع دمانس متفاوت است و درمان های دارویی یکنواخت در انواع مختلف بیماری موثر نیستند.
در اینجا به داروهای مورد تأیید برای بیماری آلزایمر اشاره مختصری خواهد شد که بسته به نوع و شدت و مرحله بیماری توسط پزشک متخصص تجویز می شود: داروهای آرامبخش و ضد جنون مانند الانزاپین، کوئتیاپین و ریسپریدون. گاهی اوقات افسردگی سبب پرخاشگری بیمار است که با استفاده از داروهای ضد افسردگی مثل فلوکستین میتوان آن را درمان کرد. داروهای ضد کولین استراز مثل ریواستیگمین، دونپزیل و گالانتامین.
این داروها سبب بهبود حافظه، عملکرد شناختی و عملکرد اجتماعی بیمار میشوند. این داروها تا حدودی رفتارهای غیرطبیعی بیمار را نیز اصلاح میکنند. ممانتین داروی دیگری است که در درمان موارد متوسط تا شدید بیماری آلزایمر استفاده میشود و تا حدودی هم اثرات محافظتی بر روی سلولهای مغزی دارد. این دارو نیز سبب بهتر شدن توانایی شناختی و حافظه بیمار میشود. برخی از داروها نیز هستند مانند داروها مختلف شیمیایی و گیاهی که بر اساس برخی مطالعات برای بیماری آلزایمر توصیه شدهاند اما اثر بخشی آنها هنوز به تأیید نرسیدهاست. ویتامینها مثل ویتامینE، ویتامینهای گروه ب، امگا ۳،استروژن، جینکوبیلوبا، داروهای ضد التهاب مثلپروفن از این دسته داروها هستند.